Τεχνητά μάτια στον Guo Bin! (video)

Σχεδόν τρεις μήνες πριν, η είδηση του 6χρονου που μετά από επίθεση του αφαιρέθηκαν τα μάτια, έκανε τον γύρο του κόσμου. Ο Guo Bin είχε προκαλέσει σοκ, όταν οι τότε ενδείξεις, τον ήθελαν να έχει πέσει θύμα της θείας του και ενός κυκλώματος παράνομης διακίνησης οργάνων, κάτι που ακόμη δεν έχει αποδειχτεί.

Ο Guo Bin είχε προκαλέσει σοκ, όταν οι τότε ενδείξεις, τον ήθελαν να έχει πέσει θύμα της θείας του και ενός κυκλώματος παράνομης διακίνησης οργάνων, κάτι που ακόμη δεν έχει αποδειχτεί.

Ο μικρός Βιn-Bin, όπως χαϊδευτικά τον αποκαλούν, βρίσκεται πια πίσω στο σπίτι του μετά την επιτυχημένη και εξαιρετικά δύσκολη επέμβαση που του χάρισε ένα ζευγάρι νέα μάτια. Μπορεί τα τεχνητά αυτά πρόσθετα να μην επανέφεραν την όραση του αλλά αποκατέστησαν την όψη του μικρού ο οποίος βγήκε πανευτυχής από το νοσοκομείο της πόλης Σενζέν.    

Η ομάδα των γιατρών που τον παρακολουθεί πρόκειται έως το καλοκαίρι να τον προμηθεύσει και με ειδικούς αισθητήρες που θα του εξασφαλίσουν μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων μιας και η αποκατάσταση της όρασης του είναι μάλλον απίθανη. Όλα τα έξοδα καλύφτηκαν από τους γιατρούς και από δωρεές.

Την ημέρα που πήρε εξιτήριο έδειχνε πραγματικά ευτυχισμένος και σύμφωνα με τις μαρτυρίες των γιατρών ήθελε να αφήσει πίσω όλα του τα παιχνίδια για τα άλλα παιδάκια της πτέρυγας.

Πηγή: www.lifo.gr

Τεχνητός αμφιβληστροειδής δίνει ελπίδα στους τυφλούς (VIDEO)

Το πράσινο φως για να διατεθεί στο εμπόριο το πρώτο «βιονικό μάτι» έδωσε ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) χαρίζοντας έτσι ελπίδες σε εκατομμύρια ανθρώπους, που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα όρασης.

Ο τεχνητός ηλεκτρονικός αμφιβληστροειδής προορίζεται για ανθρώπους που χάνουν την όρασή τους εξαιτίας της μελαγχρωστικής αμφιβληστροειδοπάθειας – μιας σπάνιας, εκφυλιστικής και ανίατης ασθένειας των ματιών, που προσβάλλει περίπου 1 άνθρωπο στους 4.000.

Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από την προοδευτική καταστροφή των φωτοϋποδοχέων του οφθαλμού, που βρίσκονται στον αμφιβληστροειδή χιτώνα, στο πίσω μέρος του ματιού. Η νόσος προσβάλλει κυρίως τα επονομαζόμενα ραβδία (είναι τα κύτταρα με τα οποία βλέπουμε στο σκοτάδι), αλλά μερικές φορές προσβάλλει και τα κωνία (είναι τα κύτταρα της έγχρωμης όρασης). Η βαθμιαία αυτή καταστροφή έχει ως επακόλουθο την φθορά της όρασης και τελικά την τύφλωση.

Ο τεχνητός αμφιβληστροειδής, κατασκευάστηκε από την εταιρεία Second Sight Medical Products, που εδρεύει στη Καλιφόρνια των ΗΠΑ. Ονομάζεται Argus II Retinal Prosthesis System και αποτελείται από μία κάμερα και έναν επεξεργαστή εικόνας, τα οποία είναι τοποθετημένα σε γυαλιά ηλίου. Η κάμερα συλλαμβάνει εικόνες, τις οποίες μετατρέπει αμέσως σε ηλεκτρονικό σήμα, το οποίο μεταδίδεται ασύρματα σε 60 ηλεκτρόδια που εμφυτεύονται χειρουργικά στο μάτι του ασθενούς.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Times του Λονδίνου, τα ηλεκτρόδια είναι συνδεδεμένα με τα οπτικά νεύρα, τα οποία είναι υπεύθυνα για να μεταδίδονται τα μηνύματα του φωτός από τον αμφιβληστροειδή προς τα κέντρα της όρασης στον εγκέφαλο.

Με την βοήθεια της κάμερας, των ηλεκτροδίων και των άλλων εξαρτημάτων του τεχνητού αμφιβληστροειδούς, οι ασθενείς κατορθώνουν να βλέπουν και πάλι το φως, να αντιλαμβάνονται την κίνηση και τα χρώματα, να ξεχωρίζουν τα ογκώδη αντικείμενα και να βλέπουν ακόμα και μεγάλα γράμματα σε μια οθόνη.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι χρήστες του «βιονικού οφθαλμού» θα καταφέρουν σταδιακά να μάθουν και να μεταφράζουν τα οπτικά πρότυπα που παράγονται έτσι ώστε να λαμβάνουν τη μορφή σαφών εικόνων.

«Η συσκευή μπορεί να βοηθήσει τους ενήλικες που πάσχουν από μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια (και δεν είναι πλέον σε θέση να αντιληφθούν σχήματα και κινήσεις) να μετακινούνται πιο άνετα και να πραγματοποιούν τις καθημερινές τους δραστηριότητες», δήλωσε ο Τζέφρι Σάρεν, διευθυντής του Κέντρου Συσκευών και Ραδιολογικής Υγείας του FDA.

Ήδη, το πράσινο φως για την διάθεση στο εμπόριο του Argus II έχουν δώσει οι ευρωπαϊκές ρυθμιστικές αρχές. Ενέκριναν το όλο σύστημα έπειτα από την επιτυχημένη δοκιμή του σε 30 τυφλούς εθελοντές, οι 10 εκ των οποίων είναι Βρετανοί.

Οι επιστήμονες της Εταιρείας Second Sight που επινόησαν το σύστημα, εκτιμούν ότι αποτελεί ένα μεγάλο βήμα προόδου στην τεχνολογία των βιονικών ματιών.

Το κόστος για την αγορά και την τοποθέτηση του συστήματος ανέρχεται σε 50.000 λίρες Αγγλίας (περίπου 57.600 ευρώ), ενώ άλλες 10.000 λίρες (περίπου 11.500 ευρώ) κοστίζει η εκπαίδευση του ασθενούς στη χρήση του.

Διάγνωση της νόσου Αλτσχάιμερ από οφθαλμίατρο ή οπτομέτρη;

Πειράματα σε ποντίκια έδειξαν ότι η νόσος συνδέεται με λέπτυνση του αμφιβληστροειδούς χιτώνα του οφθαλμού !

Σαν Ντιέγκο 

Αλλαγές που παρατηρούνται σε συγκεκριμένα κύτταρα του αμφιβληστροειδούς μπορούν να βοηθήσουν στην πρόβλεψη, στη διάγνωση αλλά και στην παρακολούθηση της εξέλιξης της νόσου Αλτσχάιμερ, αναφέρουν αμερικανοί επιστήμονες. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι ίσως μια ημέρα, ο οφθαλμίατρος, στο πλαίσιο ενός συμβατικού τσεκ απ των ματιών και έχοντας τα κατάλληλα «εργαλεία» στα χέρια του θα μπορεί να… βλέπει τη νευροεκφυλιστική νόσο. 

Λέπτυνση του αμφιβληστροειδούς

Η ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο Τζορτζτάουν ανακάλυψε ότι γενετικώς τροποποιημένα ποντίκια με Αλτσχάιμερ εμφάνιζαν απώλεια των νευρώνων του αμφιβληστροειδούς, με αποτέλεσμα να μειώνεται το πάχος του χιτώνα. Με δεδομένο ότι ο αμφιβληστροειδής αποτελεί άμεση προέκταση του εγκεφάλου, οι ερευνητές εκτιμούν ότι η απώλεια των νευρώνων του σχετίζεται και με την απώλεια νευρώνων του εγκεφάλου στην Αλτσχάιμερ.

Το νέο άκρως ενδιαφέρον εύρημα παρουσιάστηκε σε συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Νευροεπιστημών οι εργασίες του οποίου ολοκληρώθηκαν πρίν 3 μέρες στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας.

Και για διάγνωση του γλαυκώματος

Οι ερευνητές αναφέρουν επίσης ότι αλλαγές που παρατηρούνται στα ίδια κύτταρα του αμφιβληστροειδούς μπορούν να βοηθήσουν στην ανίχνευση του γλαυκώματος, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε τύφλωση και θεωρείται πλέον ως μια νευροεκφυλιστική νόσος παρόμοια με την Αλτσχάιμερ.

Ο Σκοτ Τέρνερ, διευθυντής του προγράμματος για τις διαταραχές της μνήμης στο Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο Τζορτζτάουν σημείωσε ότι «ο αμφιβληστροειδής αποτελεί προέκταση του εγκεφάλου και έτσι είναι λογικό ότι οι ίδιες παθολογίες που εντοπίζονται στον εγκέφαλο με Αλτσχάιμερ εντοπίζονται και στους οφθαλμούς».

«Βουτιά» σε ανεξερεύνητη περιοχή

Ο δρ. Τέρνερ και οι συνεργάτες του μελέτησαν το πάχος του αμφιβληστροειδούς σε μια περιοχή του που δεν είχε διερευνηθεί στο παρελθόν – η περιοχή που διερεύνησαν περιελάμβανε την έσω πυρηνική στιβάδα καθώς και τη στιβάδα των γαγγλιακών κυττάρων του αμφιβληστροειδούς.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η απώλεια πάχους στον αμφιβληστροειδή αφορούσε μόνο τα ποντίκια με Αλτσχάιμερ και όχι τα υγιή. Στα πειραματόζωα αυτά η στιβάδα των γαγγλιακών κυττάρων είχε μειωθεί σχεδόν στο μισό σε μέγεθος ενώ η έσω πυρηνική στιβάδα είχε μειωθεί κατά περισσότερο από ένα τρίτο.

«Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ένα νέο μονοπάτι στην κατανόηση της Αλτσχάιμερ στον άνθρωπο και μπορεί να ανοίξουν δρόμους τόσο σε ό,τι αφορά την πρόγνωση όσο και τη διάγνωση της νόσου. Δρόμους τόσο απλούς όσο το να κοιτάζουμε τους ασθενείς απλώς στα μάτια» είπε ο δρ Τέρνερ.

Απαιτούνται δοκιμές σε ανθρώπους

Ο ειδικός συμπλήρωσε πάντως στο BBC ότι απαιτούνται δοκιμές σε ανθρώπους προκειμένου να φανεί αν ένα νέο διαγνωστικό τεστ για την Αλτσχάιμερ μπορεί να ξεκινήσει από τον… οφθαλμίατρο. «Οι υπάρχοντες βιοδείκτες για την Αλτσχάιμερ είτε συνδέονται με μεγάλο κόστος είτε αφορούν παρεμβατικές διαδικασίες. Μια εξέταση για το πάχος του αμφιβληστροειδούς – η οποία μπορεί να γίνει με οπτική τομογραφία συνοχής -  θα αποτελούσε μια φθηνή και μη παρεμβατική λύση».

Έλληνας τερματοφύλακας εγκαταλείπει την ενεργό δράση λόγω της νόσου Stargardt

Συγκλονίζει η ιστορία του 27χρονου τερματοφύλακα του ΠΑΣ Γιάννινα, Μπάμπη Ταμπάση,  ο οποίος πρόσφατα ανακάλυψε ότι πάσχει από μια ανίατη ασθένεια στα μάτια, που τον αναγκάζει να εγκαταλείψει τη μεγάλη του αγάπη, το ποδόσφαιρο!

Όλα ξεκίνησαν στον αγώνα Κυπέλλου με τον Φωστήρα, τον Ιανουάριο του 2013, όταν διαπίστωσε ότι από τη μία στιγμή στην άλλη, δεν έβλεπε καλά.

«Το παιχνίδι ήταν βραδινό και με τους προβολείς απέναντι μου, με την βροχή να πέφτει, δυσκολευόμουν να δω, η όραση μου ήταν θολή, δεν έβλεπα καθαρά και μοιραία ζήτησα να βγω…» θυμάται ο Μπάμπης και προσθέτει:

«Εντελώς ξαφνικά, χωρίς κάποια ένδειξη ή ”προειδοποίηση”, μόλις σκοτείνιαζε ή απλώς σουρούπωνε, αποδυναμωνόταν η όραση μου, δεν μπορούσα να δω καθαρά, το ίδιο συνέβαινε και όταν συννέφιαζε. Η ομάδα μου προσπάθησε να με προφυλάξει, κανείς δεν είπε τίποτα προς τα έξω για τους λόγους που έγινα αλλαγή σε αυτά τα 2 ματς, αλλά, πλέον, ήταν φανερό ότι δεν μπορούσαν να με εμπιστευθούν. Εκεί κατάλαβα ότι, ουσιαστικά, τελείωσαν όλα για εμένα…».

Η νόσος Stargardt είναι αυτή που ταλαιπωρεί τον Μπάμπη, μια ανίατη νόσος των ματιών που, συνήθως, εμφανίζεται ανάμεσα στα 6 και στα 12 και αναπτύσσεται μετά τα 20.

«Ποτέ δεν είχα πρόβλημα… Πάλι καλά που μέσα στην ατυχία μου είμαι τυχερός… Όσο μεγαλύτερος… τσιμπήσεις το πρόβλημα, τόσο πιο αργά εξελίσσεται η συγκεκριμένη νόσος. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει, ποιά θα είναι η τελική επίπτωση στην όραση μου…» λέει ο  ίδιος.

Μετά από μια σειρά εξετάσεων που απεστάλησαν σε ειδικά κέντρα στο εξωτερικό… λύση δεν βρέθηκε.

Η νόσος Stargardt

Η νόσος του Stargardt είναι η πιο κοινή μορφή νεανικής κληρονομικής εκφύλισης της ωχράς κηλίδας. Είναι αυτοσωματική με υπολειπόμενο χαρακτήρα, μορφή εκφυλιστικής ωχροπάθειας που ξεκινά στα τέλη της παιδικής ηλικίας και προοδευτικά οδηγεί σε νομική τύφλωση. Η νόσος του Stargardt είναι συμπτωματικά παρόμοια με την ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας και επηρεάζει περίπου 1 στα 20.000 παιδιά. Αγόρια και κορίτσια επηρεάζονται εξίσου.

Η νόσος του Stargardt θα περάσει στα παιδιά, όταν οι δύο γονείς φέρουν μεταλλάξεις του γονιδίου που προκαλεί την ασθένεια. Οι γονείς είναι δυνατόν να είναι φορείς υπολειπόμενων γενετικών γνωρισμάτων υπεύθυνων για Stargardt, ακόμη και αν οι ίδιοι δεν νοσούν.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι περίπου το 5% του ανθρώπινου πληθυσμού φέρουν μεταλλάξεις γονιδίων που προκαλούν κληρονομικές ασθένειες του αμφιβληστροειδούς, όπως η νόσος του Stargardt και η μελαχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια.

Στα παιδιά μπορεί να μπερδέψουμε την πάθηση με ψυχολογική απώλεια της όρασης. Η νόσος του Stargardt διαγιγνώσκεται συνήθως σε άτομα ηλικίας κάτω των είκοσι, όταν μειώνεται η κεντρική όραση. Προκαλείται προοδευτική απώλεια της κεντρικής όρασης και κατά τα πρώτα στάδια, οι ασθενείς μπορεί να έχουν καλή οπτική οξύτητα, αλλά μπορεί να αντιμετωπίσουν δυσκολίες στην ανάγνωση και παρατήρηση με χαμηλό φωτισμό. Άλλα κοινά συμπτώματα της νόσου Stargardt περιλαμβάνουν θολή όραση και παραμόρφωση στην αντίληψη των αντικειμένων. Τα οφθαλμολογικά ευρήματα ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό με την εξέλιξη της νόσου. Σε φωτογραφίες βυθού, οι ασθενείς παρουσιάζουν  εικόνα εκφύλισης της ωχράς κηλίδας. Τα παιδιά με την ασθένεια συνήθως αντιμετωπίζουν προβλήματα προσαρμογής στο σκοτάδι και απώλεια κεντρικής όρασης μεταξύ έξι και δώδεκα ετών, συμπτώματα όμως τα οποία μπορεί να εμφανιστούν κατά την ενηλικίωση. 

Καθώς η νόσος εξελίσσεται, εναποθέσεις πλούσιες σε λιπαρά (λιποφουσκίνη), συσσωρεύονται στο μελάγχρουν επιθηλίο κάτω από την ωχρά κηλίδα. 

Το μελάγχρουν επιθηλίο είναι ένα στρώμα κυττάρων που βρίσκεται μεταξύ του αμφιβληστροειδούς και του χοριοειδούς και εξυπηρετεί τους σκοπούς της θρέψης των φωτοϋποδοχέων. Η λιποφουσκίνη σχηματίζεται από λιπίδια και προϊόντα αποδόμησης των φωτουποδοχέων και εμφανίζεται σαν κιτρινωπές κηλίδες. Σε προχωρημένη νόσο του Stargardt, η συσσώρευση λιποφουσκίνης προκαλεί ατροφία της ωχράς κηλίδας και του υποκείμενου μελάγχρουν επιθηλίου. Η εξέλιξη της απώλειας της όρασης είναι μεταβλητή και μπορεί να ξεκινήσει με οπτική οξύτητα 5/10 ενώ μειώνεται δραστικά, (ειδικά στα παιδιά) στο 1/20 (νομική τύφλωση). Από την ηλικία των 50 ετών, περίπου το 50% του συνόλου των ασθενών έχουν οπτική οξύτητα 1/10 εως 1/20. Στα τελευταία στάδια της νόσου, μπορεί να υπάρχουν και προβλήματα στην αντίληψη των χρωμάτων. 

Η ασθένεια συχνά δεν θα διαγνωσθεί κατά τα πρώτα χρόνια της εμφάνισής της λόγω των ελάχιστων στοιχείων που βρίσκονται κατά τον οφθαλμολογικό έλεγχο. Η ανακάλυψη του γονιδίου Stargardt θα μπορούσε να συμβάλλει σε μια δοκιμασία για την άμεση διάγνωση της νόσου. 

Τα παιδιά με νόσο Stargardt συχνά παραπονούνται για την δυσκολία προσαρμογής στο σκοτάδι μετά την έκθεση στο ηλιακό φως. To έντονο φως προκαλεί χημικές αντιδράσεις στα ραβδία και τα κωνία. Ο αμφιβληστροειδής μας πρέπει να δημιουργεί συνεχώς νέα φωτο-αντιδραστικά χημικά και να αφαιρεί τα απόβλητα από αυτές τις χημικές αντιδράσεις. Όταν ένας ασθενής με Stargardt εκτίθεται στο έντονο φως του ήλιου, ο αμφιβληστροειδής μπορεί να “εξαντληθεί” από το φως, η οπτική οξύτητα να μειωθεί και τα τυφλά σημεία να γίνουν πυκνότερα. Αυτές είναι προσωρινές συνθήκες και μπορούν να προληφθούν ή να μειωθούν με τη χρήση φίλτρων ηλίου και καπέλα.

Από εργαστηριακές μελέτες σε ποντίκια, έχει διαπιστωθεί ότι τα φίλτρα ηλίου μπορεί να μειώσουν τον σχηματισμό λιποφουσκίνης, που είναι το απόβλητο των ραβδίων και των κωνίων. Η λιποφουσκίνη, εάν συσσωρευθεί, μπορεί να προκαλέσει βλάβη στον αμφιβληστροειδή. Ποντίκια, χωρίς το γονίδιο ABCR που έχουν οι ασθενείς με Stargardt, δεν συσσωρεύουν προϊόντα αποβλήτων όταν βρίσκονται στο σκοτάδι. Επιπλέον, σε νεότερους ασθενείς μεταδίδεται περισσότερο υπεριώδες φως στον αμφιβληστροειδή λόγω της διαύγειας του κρυσταλλικού φακού το οποίο θεωρητικά μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη βλάβη του αμφιβληστροειδούς σε ασθενείς με νόσο του Stargardt. 

  

Η βλάβη στον αμφιβληστροειδή οδηγεί επίσης σε μεγαλύτερη εσωτερική αντανάκλαση του φωτός που συχνά προκαλεί την αύξηση της ευαισθησίας στο φως (φωτοφοβία).

Επί του παρόντος, δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία για τη νόσο Stargardt. Είναι σημαντικό η μάθηση και το εργασιακό περιβάλλον να προσαρμοστούν για τα άτομα με νόσο του Stargardt. Κατάλληλα βοηθήματα χαμηλής όρασης και καλός φωτισμός είναι δύο σημαντικά στοιχεία που θα βοηθήσουν τόσο τα παιδιά όσο και τους ενήλικες στην καθημερινότητά τους.

Πηγές: www.star.gr & www.hontos.gr

Γενετική τροποποίηση χαρίζει στα ποντίκια τριχρωματική όραση.

Ένα ποντίκι πίνει μια σταγόνα γάλα σόγιας ως ανταμοιβή για τον ορθό προσδιορισμό ποιας από τις τρεις φωτεινές διαφάνειες διαφέρει από τις άλλες δύο.

Η εισαγωγή ενός επιπλέον γονιδίου στο DNA των ποντικών επέτρεψε στα ζώα να απολαύσουν τα χρώματα του ουράνιου τόξου όπως τα βλέπει ένας άνθρωπος, αντί να περιορίζονται σε μουντές διαβαθμίσεις του κίτρινου, του μπλε και του γκρι.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στη Σάντα Κρουζ εισήγαγαν στα ποντίκια το γονίδιο μιας χρωστικής του ανθρώπινου ματιού που αναγνωρίζει αποχρώσεις του κόκκινου.

Η έρευνα, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Science, δείχνει ότι ο εγκέφαλος των θηλαστικών είναι εξαιρετικά ευέλικτος και μπορεί να ερμηνεύει και να αξιοποιεί νέα είδη πληροφοριών -τα πειραματόζωα μπορούσαν να δουν περισσότερα χρώματα παρόλο που το νευρικό τους σύστημα δεν είναι εξελικτικά προσαρμοσμένο στην πλήρως έγχρωμη όραση.

Το μάτι του ποντικού αναγνωρίζει μόνο δύο βασικά χρώματα, ενώ το ανθρώπινο μάτι τρία.

Η όραση του ανθρώπου και ορισμένων άλλων πρωτευόντων θηλαστικών είναι τριχρωματική. Στο μάτι υπάρχουν τρεις διαφορετικοί φωτοϋποδοχείς που αναγνωρίζουν το μπλε, το κόκκινο και το πράσινο, βασικά χρώματα που συνδυάζονται από τον εγκέφαλο για να γίνουν αντιληπτές και οι υπόλοιπες αποχρώσεις.

Τα ποντίκια, όπως και τα περισσότερα άλλα θηλαστικά, διαθέτουν διχρωματική όραση, καθώς τους λείπει ο φωτοϋποδοχέας του κόκκινου.

Οι ερευνητές εισήγαγαν στο γονιδίωμα θηλυκών ποντικών το ανθρώπινο γονίδιο της επιπλέον φωτοχρωστικής. Δεν ήταν όμως βέβαιοι ότι ο εγκέφαλος των πειραματόζωων, μαθημένος στη διχρωματική όραση, θα μπορούσε να δει περισσότερα χρώματα.

Τελικά αποδείχθηκε ότι μπορεί, καθώς τα ποντίκια μπορούσαν να ξεχωρίσουν τρεις μοχλούς με ελαφρώς διαφορετικό κοκκινωπό χρώμα και να πατήσουν αυτόν που θα τους προσέφερε λίγη τροφή ως επιβράβευση.

Το πείραμα, αναφέρουν οι ερευνητές, ουσιαστικά μιμείται το εξελικτικό συμβάν που χάρισε σε ορισμένα πρωτεύοντα την τριχρωματική τους όραση.

Το γονίδιο του ενός από τους δύο φωτοϋποδοχείς των ποντικών βρίσκεται στο φυλετικό χρωμόσωμα Χ, ενώ το άλλο βρίσκεται σε διαφορετικό (αυτοσωμικό) χρωμόσωμα. Ο άνθρωπος έχει ένα επιπλέον γονίδιο στο Χ, το οποίο πιστεύεται ότι είναι παραλλαγμένο αντίγραφο του πρώτου γονιδίου, και προήλθε από τυχαίες (;) μεταλλάξεις πριν από εκατομμύρια χρόνια.

Η νέα μελέτη επιβεβαιώνει ότι οι μεταλλάξεις αυτές ήταν από μόνες τους αρκετές για την εμφάνιση της τριχρωματικής όρασης, χωρίς να απαιτούνται και προσαρμογές του νευρικού συστήματος".

Πηγή: www.in.gr

Test οφθαλμοκίνησης για τη δυσλεξία και τη διάσπαση προσοχής! (videos)

Η οφθαλμοκίνηση και η ανάγνωση αναπτύσσονται παράλληλα, ενώ η οφθαλμοκίνηση αποτελεί την πλέον ενδεδειγμένη μέθοδο μελέτης των συστατικών της ανάγνωσης, ιδιαιτέρως διότι κατά τη διάρκειά της ο έλεγχος της οφθαλμοκίνησης γίνεται ασυνείδητα. Μάλιστα τα αποτελέσματα πρόσφατης μελέτης έδειξαν ότι η οφθαλμοκίνηση αντανακλά την αναγνωστική ικανότητα των ελληνόπουλων 1-3ης τάξης με απόλυτη ακρίβεια, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αντικειμενικό τεστ της ανάγνωσης (Teflioudi & Pavlidis, 2004). Η οφθαλμοκίνηση αντικατοπτρίζει τον τρόπο λειτουργίας ή δυσλειτουργίας του εγκεφάλου και δεν έχει σχέση με την ποιότητα της όρασης.

Γι΄ αυτό σχεδόν όλα τα νευρολογικά προβλήματα σε όλες τις εκφράσεις τους (π.χ. Πολλαπλή Σκλήρυνση, Μυασθένεια, Σχιζοφρένεια, Πάρκινσον, κλπ) αντανακλώνται από τα πρώιμα στάδιά τους στην οφθαλμοκίνηση. Επειδή η δυσλεξία αλλά και η διάσπαση προσοχής έχουν νευρολογική βάση, γι΄ αυτό επίσης αντανακλώνται στην οφθαλμοκίνηση. Η διάγνωση και ο βαθμός του προβλήματος της δυσλεξίας και της διάσπασης προσοχής επιτυγχάνονται με μοναδική ακρίβεια με το βιολογικό τεστ οφθαλμοκίνησης (γνωστό ως τεστ Παυλίδη), το οποίο διαγιγνώσκει αντικειμενικά και με εξαιρετικά μεγάλη ακρίβεια τη δυσλεξία, τη διάσπαση προσοχής και την παρορμητικότητα (= ανυπομονησία) και μάλιστα από την προσχολική ηλικία (Jost, 1997; Samaras & Pavlidis, 2004, 2005). Είναι τεστ ταχύτατο, ακριβές, ασφαλές και απλό, αφού το μόνο που κάνει ο εξεταζόμενος είναι σιωπηλά να παρακολουθεί ένα φωτεινό ερεθισμό στην οθόνη του Η/Υ. Η παρουσίαση των ερεθισμών, η καταγραφή και η ανάλυση γίνονται αυτομάτως από το σύστημα που ανέπτυξε ο συγγραφέας.

Το τεστ οφθαλμοκίνησης, είναι αναγνωρισμένο με διεθνή διπλώματα ευρεσιτεχνίας (ΗΠΑ, Γαλλία, Αγγλία, Καναδάς, κλπ). Ίσως είναι αξιομνημόνευτο ότι η πλήρως αυτοματοποιημένη εφεύρεση του καθηγητή Παυλίδη (οφθαλμοκίνησης) είναι τόσο προηγμένη, ώστε αγοράστηκε από διεθνώς γνωστά πανεπιστήμια, π.χ. Harvard, Boston, Φιλανδίας, Δανίας, Penn State, Columbia, κλπ.

Η πρόγνωση είναι ο στόχος. Η δυσλεξία και η διάσπαση προσοχής συνήθως έχουν γενετική αιτία και επομένως υπάρχουν από τη γέννα. Άρα, η πρόγνωση στην προσχολική ηλικία είναι δυνατή μέσω βιολογικών τεστ που δεν βασίζονται στην ανάγνωση και στην ορθογραφία, π.χ. με το αντικειμενικό-βιολογικό μας Τεστ Παυλίδη (οφθαλμοκίνησης), που αποδείχτηκε εξαιρετικά ακριβές τόσο για την αντικειμενική πρόγνωση της δυσλεξίας (Jost, 1997) όσο και της διάσπασης προσοχής (Samaras & Pavlidis, 2004, 2005). Δεν υπάρχει ανώτατο όριο ηλικίας για την διάγνωση ή την αντιμετώπιση-θεραπεία, αλλά το χθες είναι προτιμότερο από το σήμερα και το σήμερα από το αύριο.

Όπως είναι γνωστό, διεθνώς η διάγνωση της διάσπασης προσοχής γίνεται με ερωτηματολόγια που συμπληρώνουν γονείς ή εκπαιδευτικοί και με την κλινική αξιολόγηση του ειδικού, άρα είναι καθαρά υποκειμενική, αφού βασίζεται ουσιαστικά στην αξιολόγηση του γονιού. Είναι δε ιδιαιτέρως δύσκολη στην προσχολική ηλικία, επειδή δεν υπάρχουν αξιόπιστες φόρμες και συμπτωματολογία.

Η ανάγκη για αντικειμενική-βιολογική διάγνωση είναι προφανής. Γι’ αυτό ίσως αξίζει να γίνει ειδική αναφορά στην έρευνα που πρόσφατα πραγματοποιήθηκε (σε 32 παιδιά προσχολικής ηλικίας, 4-6 ετών) με τον μεταπτυχιακό φοιτητή  Π. Σαμαρά του κύριου Παυλίδη, σε συνεργασία με πανεπιστήμιο του Λονδίνου (Samaras, 2004; Samaras & Pavlidis, 2004, 2005), χρησιμοποιώντας το Pavlidis Test (οφθαλμοκίνησης). Στην έρευνα αυτή διερευνήθηκαν αν με το βιολογικό Τεστ Παυλίδη (οφθαλμοκίνησης) μπορεί να διαγνωσθεί αντικειμενικά σε παιδιά προσχολικής ηλικίας η διάσπαση προσοχής και η παρορμητικότητά τους. Η αρχική διάγνωσή τους πραγματοποιήθηκαν με το ερωτηματολόγιό μας και με το διεθνώς κλασσικό DSM-IV. Η οφθαλμοκίνηση μετρήθηκε με το πλήρως αυτοματοποιημένο σύστημα καταγραφής και ανάλυσης, που ο συγγραφέας ανέπτυξε. Μελετήθηκαν τέσσερα υποτέστ του τεστ μας διάρκειας 30 δευτερολέπτων το καθένα. Η ακρίβεια του τεστ της οφθαλμοκίνησης ήταν εξαιρετικά υψηλή (93.1%), σε σχέση με την κατηγοριοποίηση που βασίστηκε στο DSM-IV. Δηλαδή, το Τεστ Παυλίδη (οφθαλμοκίνησης) είναι το μοναδικό διεθνώς αντικειμενικό τεστ που διαγιγνώσκει με ακρίβεια (93.1%) και βιολογικά τη διάσπαση της προσοχής και την παρορμητικότητα από την προσχολική ηλικία (Παυλίδης & Σαμαράς, 2004, 2005). Γι’ αυτό και έχει πρόσφατα προκαλέσει το ενδιαφέρον τόσο στους διεθνείς επιστημονικούς κύκλους όσο και στα ΜΜΕ, π.χ. BBC.

Είναι βεβαίως κοινά παραδεκτό ότι η ακριβής πρόγνωση-διάγνωση, η κατανόηση και η αποδοχή της κατάστασης αποτελούν τους θεμέλιους λίθους της αποτελεσματικής εξατομικευμένης αντιμετώπισης.

5th World Congress on Dyslexia (23 - 27 August 2004 - Thessaloniki)

Chairman, Congress Committee

Prof. George Th. Pavlidis

Ακολουθούν videos με συνέντευξη του κύριου Παυλίδη. Μιλά για τη δυσλεξία, τη διάσπαση προσοχής και βέβαια για το test οφθαλμοκίνησης ή όπως είναι ευρύτερα γνωστό Pavlidis Method - Test.

To τεχνητό φως λαμπτήρων προκαλεί βλάβες στα μάτια μας.

Οι νέοι λαμπτήρες κερδίζουν την αγορά – και δικαίως. Μόλις τώρα όμως φάνηκε πως το μπλε φως τους συνιστά απειλή για τα μάτια μας! Μην απελπίζεστε ωστόσο... Ισως αρκεί η απλή επικάλυψη με το σωστό φίλτρο.

 

Οι μικρές ηλικίες είναι ακόμη πιο ευάλωτες καθώς θα εκτεθούν στο φως των LED για πολύ μεγαλύτερο διάστημα στη ζωή τους.

Οι δίοδοι εκπομπής φωτός - πιο γνωστές ως LED - έχουν διευκολύνει τη ζωή μας προσφέροντας ενεργειακά οικονομικό και φιλικό προς το περιβάλλον φωτισμό στα σπίτια μας και οθόνες με μεγαλύτερη ευκρίνεια και πιο ζωντανά χρώματα στις τηλεοράσεις, στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και στα κινητά τηλέφωνά μας. Οπως αποδεικνύεται όμως, ενδέχεται να κρύβουν μία απειλή για τα μάτια μας. Ερευνητές ανακάλυψαν ότι εκπέμπουν υψηλής ενέργειας μπλε φως το οποίο μπορεί να βλάψει ανεπανόρθωτα τον αμφιβληστροειδή μας. Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι δεν γνωρίζουμε αν όλες οι φωτοδίοδοι εκπέμπουν το φως αυτό σε βλαπτικές ποσότητες και συνιστούν περαιτέρω έρευνες ώστε να θεσπιστούν κανόνες ασφαλείας. Ως τότε προτείνουν τη χρήση ειδικών φίλτρων προστασίας, καθώς και την υιοθέτηση ορισμένων «καλύτερων» συνηθειών εφόσον όλοι, από τις μικρότερες ηλικίες ως τις μεγαλύτερες, «λουζόμαστε» πλέον όλο και περισσότερο στο λευκογαλάζιο φως της νέας τεχνολογίας.


Χαιρετίστηκαν ως το «θαύμα» της τεχνολογίας που θα μας χάριζε τεχνητό φωτισμό παρόμοιο με τον φυσικό και ευκρινέστερες οθόνες με πιο ζωντανά χρώματα, προσφέροντας παράλληλα τεράστια εξοικονόμηση ενέργειας, πολύ μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και φιλικότερη «διάθεση» προς το περιβάλλον σε σχέση με τους συμβατικούς λαμπτήρες. Και πραγματικά οι φωτοδίοδοι ή δίοδοι εκπομπής φωτός, πιο γνωστές σε όλους μας ως LED, εκπλήρωσαν τις υποσχέσεις τους και με το παραπάνω βελτιώνοντας συνεχώς την ποιότητά τους. Κανείς όμως δεν είχε ως πρόσφατα υπολογίσει μια σημαντική παράμετρο: τι επιπτώσεις μπορεί να έχει η χρήση τους στην υγεία μας και κυρίως στα μάτια μας, που είναι και αυτά που δέχονται κατά κύριο λόγο την ενέργειά τους.

Οι ανησυχίες ότι τα LED ενδέχεται να είναι επιβαρυντικά για την όραση δεν είναι καινούργιες. Οι ειδικοί υποπτεύονταν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβαίνει επειδή για να επιτύχουν το λευκό φως τους οι φωτοδίοδοι χρησιμοποιούν ως βάση το λεγόμενο μπλε φως, το οποίο «κινείται» στα μικρά μήκη κύματος του φάσματος του ορατού φωτός (380-500 nm) και έχει υψηλή ενέργεια. Κάποια πειράματα σε τρωκτικά και πιθήκους έχουν υποδηλώσει ότι η έκθεση στο μπλε φως και κυρίως σε μήκη κύματος 400-500 nm προκαλεί βλάβες στον αμφιβληστροειδή. Τα αντίστοιχα πειράματα για τον άνθρωπο (τα οποία στην περίπτωση αυτή γίνονται σε κύτταρα) είναι πραγματικά ελάχιστα και έχουν διεξαχθεί είτε με φυσικό φως είτε με άλλου είδους λαμπτήρες. Η πρώτη μελέτη η οποία εξέτασε την επίδραση των LED σε κύτταρα του ανθρώπινου αμφιβληστροειδούς δημοσιεύθηκε μόλις πρόσφατα στην επιθεώρηση «Photochemistry and Photobiology» και τα αποτελέσματά της φαίνεται ότι επιβεβαιώνουν τους φόβους των επιστημόνων.

Η μελέτη - καμπανάκι

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Complutense της Μαδρίτης που τη διεξήγαγαν διαπίστωσαν ότι οι συγκεκριμένες λάμπες, οι οποίες χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο για να φωτίσουν όχι μόνο τα σπίτια και τα γραφεία μας αλλά και τις οθόνες του κινητού τηλεφώνου, της τηλεόρασης, της ταμπλέτας και του ηλεκτρονικού υπολογιστή μας, ίσως προκαλούν ανεπανόρθωτη βλάβη στην όραση μειώνοντας τη διάρκεια ζωής των φωτοϋποδοχέων, των πολύτιμων φωτοευαίσθητων κυττάρων των ματιών μας. Οι επιστήμονες εξέθεσαν κύτταρα από το μελάγχρουν επιθήλιο ανθρώπινου αμφιβληστροειδούς σε διάφορους τύπους LED (κόκκινου, πράσινου, μπλε και λευκού φωτός) ανά δωδεκάωρους «κύκλους» εναλλαγής φωτός/σκοταδιού. Είδαν ότι ύστερα από τρεις κύκλους φωτός/σκοταδιού το μπλε, το πράσινο και το λευκό φως των LED μείωσαν δραστικά τη βιωσιμότητα των φωτοϋποδοχέων (κατά 99%, 88% και 75% αντίστοιχα), οδηγώντας τους μάλιστα συχνά σε απόπτωση, στον φυσικό δηλαδή θάνατο των κυττάρων.

«Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί ο αμφιβληστροειδής, το εσωτερικό στρώμα του ματιού μας, αποτελείται από ιστούς του κεντρικού νευρικού συστήματος - είναι, δηλαδή, ιστοί οι οποίοι δεν ανανεώνονται, τα κύτταρά τους είναι μεταμιτωτικά και δεν μπορούν να ανανεωθούν» εξηγεί η Θέλια Σάντσεθ-Ράμος, καθηγήτρια Οπτομετρίας στο Πανεπιστήμιο Complutense και εκ των επικεφαλής της μελέτης, μιλώντας στο «Βήμα».

Τα φίλτρα CSR που ανέπτυξαν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Complutense έχουν μια ανεπαίσθητη κίτρινη απόχρωση. Η πιο σκούρα κίτρινη και πράσινη εκδοχή απευθύνεται σε άτομα με ευαισθησία ή ιδιαίτερα προβλήματά στον αμφιβληστροειδή.

Μας βλάπτει και χωρίς να το κοιτάζουμε!

Το σοβαρότερο είναι μάλιστα ότι, όπως υποδηλώνουν τα αποτελέσματα, οι βλαπτικές συνέπειες των LED δεν περιορίζονται μόνο στις στιγμές που κοιτάζουμε απευθείας την οθόνη του υπολογιστή, της τηλεόρασης ή του κινητού μας - που είναι ήδη πολλές - ή σε αυτές που διαβάζουμε το βιβλίο μας κάτω από μια λάμπα. Εξακολουθούν να υφίστανται και όταν απλώς βρισκόμαστε σε έναν χώρο ο οποίος φωτίζεται από αυτά. «Στον χώρο βεβαίως δεν κοιτάζουμε την πηγή του φωτός αλλά και πάλι αυτή προξενεί βλάβη, και μάλιστα μεγάλη. Προξενεί βλάβη αν έχει μεγάλη ενέργεια, το πρόβλημα είναι η ενέργεια» επισημαίνει η καθηγήτρια, προσθέτοντας: «Ενδεχομένως δεν εκπέμπουν όλα τα LED μπλε φως σε ποσότητα που να είναι επιβλαβής, πολλά όμως μάλλον εκπέμπουν».

Οι Ισπανοί ερευνητές τονίζουν ότι περαιτέρω μελέτες απαιτούνται προκειμένου να εξακριβωθούν οι επιβλαβείς και οι ασφαλείς «δόσεις» ακτινοβολίας που μπορούν να δεχθούν τα ανθρώπινα μάτια έτσι ώστε να τεθούν αποτελεσματικοί κανονισμοί ασφαλείας. Ωστόσο το «καμπανάκι» έχει ήδη σημάνει, αφού οι οθόνες του κινητού, της τηλεόρασης και του υπολογιστή κρατάνε όλο και περισσότερες ώρες το βλέμμα μας προσηλωμένο επάνω τους, ήδη από τις πολύ νεαρές ηλικίες. Επίσης βασική πηγή ανησυχίας πολλών ειδικών αποτελεί το γεγονός ότι βάσει της ευρωπαϊκής - και όχι μόνο - νομοθεσίας μέσα στα αμέσως επόμενα χρόνια οι λαμπτήρες νέας τεχνολογίας θα αντικαταστήσουν πλήρως τους συμβατικούς λαμπτήρες πυρακτώσεως. Και οι δύο διαδεδομένοι τύποι τους όμως - LED και CFL - εμφανίζονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προβληματικοί για την ανθρώπινη υγεία. Η ανάγκη εξεύρεσης λύσης διαγράφεται λοιπόν επιτακτική.

Σωτήρια τα γυαλιά με φίλτρο

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης παρουσίασαν μια ιδέα η οποία, αν και απλή, αποδείχθηκε αποτελεσματική στις ενδεκάχρονες κλινικές δοκιμές που έκαναν για να την «τεστάρουν» (φάνηκε μάλιστα σε μελέτες να «φρενάρει» την εκφύλιση της ωχράς κηλίδος). Ανέπτυξαν ειδικά φίλτρα για γυαλιά οράσεως που προστατεύουν από τη βλαβερή ακτινοβολία του φωτός και τα οποία κυκλοφόρησαν μόλις την προηγούμενη εβδομάδα στην Ισπανία. Πρόκειται για μια επεξεργασία παρόμοια με αυτές που κάνουν π.χ. τους φακούς των γυαλιών λιγότερο «ορατούς» ή προσφέρουν πιο ξεκούραστη χρήση του υπολογιστή. «Εχουν ελαφρώς κίτρινο χρώμα - χρυσαφί, μου λένε εδώ οι συνεργάτες μου - και δεν φαίνονται σχεδόν καθόλου αν κάποιος δεν το ξέρει» λέει η δρ Σάντσεθ-Ράμος, η οποία έχει στο ενεργητικό της πολλά διεθνή βραβεία για την ανάπτυξη θεραπευτικών φακών και επεξεργασιών. «Στόχος μας ήταν να μπορεί να τα χρησιμοποιήσει οποιοσδήποτε, είτε είναι μύωπας είτε πρεσβύωπας, είτε έχει αστιγματισμό ή υπερμετρωπία. Κυρίως όμως μας ενδιέφερε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τις νεαρές ηλικίες, γιατί οι νέοι είναι αυτοί που θα εκτεθούν για περισσότερα χρόνια στον φωτισμό των LED».

Τα μάτια μας, εξηγεί η καθηγήτρια, διαθέτουν φυσικά φίλτρα τα οποία τα προστατεύουν από τα βλαβερά «τμήματα» της ακτινοβολίας του φωτός και τα φίλτρα που ανέπτυξε μαζί με τους συνεργάτες της λειτουργούν κατά τον ίδιο τρόπο, μπλοκάροντας τη βλαβερή μπλε ακτινοβολία και εμποδίζοντάς την να φθάσει στον αμφιβληστροειδή. «Είναι πολύ απλό: μιμηθήκαμε τη φύση, αντιγράψαμε τα φυσικά φίλτρα που διαθέτει η ωχρά κηλίδα του ματιού, αναπαρήγαμε δηλαδή με τεχνητό τρόπο τις ίδιες τις χρωστικές της και τις βάλαμε στους φακούς των γυαλιών» λέει. «Ετσι τα φίλτρα αυτά "συνεργάζονται" με τον αμφιβληστροειδή και επιβραδύνουν τη γήρανσή του προσφέροντας παράταση του χρόνου ζωής του».

Προσεχώς φίλτρα για οθόνες και λάμπες

Το επόμενο βήμα είναι ακόμη πιο «δραστικό», αφού αφορά την εφαρμογή αυτών των φίλτρων στους ίδιους τους λαμπτήρες LED. «Θα εφαρμόζονται ως επίστρωση στο εξωτερικό τμήμα του λαμπτήρα και θα παρέχουν την ίδια προστασία» εξηγεί η καθηγήτρια.«Δεν έχουν ακόμη κυκλοφορήσει στην αγορά, έχουμε όμως ήδη συμφωνίες με μεγάλους κατασκευαστές και πιστεύω ότι δεν θα αργήσουν». Αν, εν αναμονή, σας έρχεται η ιδέα μιας αυτοσχέδιας προσωρινής προστασίας καλύπτοντας τις λάμπες LED που έχετε στο σπίτι σας με μια κίτρινη π.χ. ζελατίνα, μην το αποπειραθείτε. Οπως μας λέει η κυρία Σάντσεθ Ράμος, κάτι τέτοιο θα αλλάξει ενδεχομένως την ποσότητα του μπλε φωτός, σε επίπεδα όμως που δεν είστε σε θέση να μετρήσετε ώστε να ξέρετε αν πράγματι προστατεύεστε ενώ σίγουρα δεν θα απορροφά τη βλαβερή ακτινοβολία όπως τα ειδικά φίλτρα. Επί πλέον, θα αλλάξει την ποιότητα του φωτός κουράζοντας περισσότερο τα μάτια σας.

Υπάρχει κάποια πρόβλεψη για την ανάπτυξη ειδικών φίλτρων και για τις οθόνες των κινητών τηλεφώνων ή των ηλεκτρονικών υπολογιστών; «Εργαζόμαστε σκληρά επάνω σε αυτό» απαντά η ειδικός. «Είναι το μόνο που μπορώ να σας πω αυτή τη στιγμή».

Ο «ΒΑΣΙΛΙΑΣ» ΤΟΥ ΜΠΛΕ ΦΩΤΟΣ

Ατού και παγίδες των LED
Οι δίοδοι εκπομπής φωτός λειτουργούν εντελώς διαφορετικά από τους άλλους λαμπτήρες αφού αποτελούν μια ηλεκτρομαγνητική πηγή φωτισμού - στην ουσία πρόκειται για ημιαγωγούς οι οποίοι εκπέμπουν φωτεινή ακτινοβολία όταν δέχονται ηλεκτρική τάση. Εχουν πολύ μεγαλύτερη απόδοση από τους συμβατικούς λαμπτήρες - και άρα προσφέρουν τεράστια εξοικονόμηση ενέργειας -, όπως επίσης και πολύ μεγαλύτερο χρόνο ζωής (35.000-50.000 ώρες όταν ένας λαμπτήρας πυρακτώσεως έχει διάρκεια 1.000-2.000 ώρες και ένας λαμπτήρας φθορισμού 10.000-15.000 ώρες). Προσφέρουν φως διαφόρων χρωμάτων εκπέμποντας ελάχιστη θερμότητα, αλλά το λευκό τους δεν μοιάζει τόσο με το ηλιακό φως (κάτι που επιτυγχάνουν οι λαμπτήρες πυρακτώσεως).

Αν και έχουν μεγαλύτερο κόστος, η μεγάλη απόδοση και ο χρόνος ζωής το αντισταθμίζουν και με το παραπάνω, ενώ παράλληλα δεν περιέχουν τοξικά συστατικά. Γι' αυτό και έχουν ανακηρυχθεί ομόφωνα η πιο φιλική πηγή φωτισμού για το περιβάλλον. Ολα τα παραπάνω πλεονεκτήματα, σε συνδυασμό με το μικρό μέγεθος και την ευελιξία τους, έχουν εκτινάξει στα ύψη τη χρήση των LED όχι μόνο στις οθόνες των ηλεκτρονικών συσκευών αλλά και στον φωτισμό των εξωτερικών και εσωτερικών χώρων (η Philips, π.χ., ανακοίνωσε τον περασμένο Απρίλιο ότι οι πωλήσεις των LED της αυξήθηκαν κατά 38% το 2012).

Με την επέκταση της χρήσης όμως έρχονται σιγά-σιγά στην επιφάνεια και οι δυσάρεστες πλευρές καθώς οι ερευνητές αρχίζουν να εξετάζουν τις επιπτώσεις τους. Το 2010 η αρμόδια για τη δημόσια υγεία αρχή στη Βρετανία Anses είχε συστήσει στους γονείς να φροντίζουν να κρατούν τα παιδιά τους μακριά από χώρους που φωτίζονται με LED και να αποφεύγουν τα παιχνίδια με φωτοδιόδους επειδή το έντονο φως τους φαίνεται να προκαλεί «τοξικό στρες» στον αμφιβληστροειδή. Εφέτος, εκτός από τη μελέτη των ισπανών επιστημόνων, μια πιο «καλλιτεχνική» μελέτη που δημοσιεύθηκε από διεθνή ομάδα ερευνητών στην Επιθεώρηση «Analytical Chemistry» και προκάλεσε έντονες αντιδράσεις διαπίστωσε ότι τα μήκη φωτός που εκπέμπουν κάποια LED καταστρέφουν την μπογιά των έργων του Βαν Γκογκ - συγκεκριμένα κάνουν το χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα του ζωγράφου να παίρνει καφετιές αποχρώσεις. Σημειώνεται ότι τα LED είχαν αρχικά θεωρηθεί πιο φιλικά προς τα έργα τέχνης καθώς δεν ανεβάζουν τη θερμοκρασία που είναι γνωστός «εχθρός» τους. Πέρα ωστόσο από την αλλοίωση των ίδιων των χρωμάτων στους πίνακες,  πολλοί ειδικοί επισημαίνουν ότι το λευκό φως που εκπέμπουν τα LED και οι νέας τεχνολογίας λαμπτήρες αλλοιώνει την αντίληψη των χρωμάτων από το ανθρώπινο μάτι.

ΦΩΣ ΜΠΛΕ, ΠΑΛΜΙΚΟ, ΥΠΕΡΙΩΔΕΣ

Λάμπες φθορισμού και αλογόνου

Εκτός από τα LED, οι λαμπτήρες που κυκλοφορούν ευρέως σήμερα είναι οι συμπαγείς λαμπτήρες φθορισμού ή CFL - γνωστοί επίσης απλώς ως «λαμπτήρες οικονομίας» - και οι λαμπτήρες αλογόνου. Και εδώ όμως φαίνεται ότι προκύπτουν προβλήματα.

Οι CFL, οι οποίοι είναι λαμπτήρες φθορισμού σε σωληνωτό, σπειροειδές ή σφαιρικό σχήμα, έχουν κατηγορηθεί κατ' αρχάς για τον υδράργυρο που περιέχουν. Αυτός ο λόγος ανησυχίας, αν και σοβαρός, είναι ωστόσο κυρίως περιβαλλοντικός - γι' αυτό και οι λαμπτήρες του είδους πρέπει να καταστρέφονται με ειδικό τρόπο και άρα να μην πετάγονται στους «κοινούς» κάδους απορριμμάτων, ενώ αν σπάσουν απαιτούν προσεκτικό χειρισμό. Η όρασή μας πάντως δεν απειλείται άμεσα από αυτή την αιτία.

«Ο υδράργυρος προκαλεί βλάβες στον οργανισμό όταν βρίσκεται μέσα στο σώμα, όχι όμως όταν "πέφτει"  στα μάτια μας φως που παράγεται από λάμπες που περιέχουν υδράργυρο» εξηγεί μιλώντας στο «Βήμα» η Τατιάνα Σκούταρη, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Complutense, η οποία πλέον εργάζεται ως ειδικός οπτομέτρης στην Αθήνα. «Το πρόβλημα με αυτή την τεχνολογία, η οποία χρησιμοποιείται επίσης στις οθόνες LCD και TFT, είναι ότι εκπέμπει μπλε φως και άρα ενδέχεται να προκαλεί βλάβες στον αμφιβληστροειδή και να προάγει ή να επιταχύνει την εκφύλιση της ωχράς κηλίδος και άλλες εκφυλιστικές νόσους όπως η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, η νόσος Stargardt's ή η μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια».

Επίσης πέρυσι τον Ιούνιο μια μελέτη από ερευνητές του Πανεπιστημίου Στόνι Μπρουκ της Νέας Υόρκης που έγινε σε κύτταρα ανθρώπινου δέρματος  και δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Photochemistry and Photobiology» κατηγόρησε τους CFL ότι εντείνουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του δέρματος εξαιτίας της υπεριώδους ακτινοβολίας που εκπέμπουν. Οι ερευνητές συνέστησαν τη χρήση «διπλού» γυαλιού στις λάμπες για μεγαλύτερη προστασία, τα ευρήματά τους όμως προκάλεσαν την αντίδραση των κατασκευαστών των συγκεκριμένων λαμπτήρων, οι οποίοι εξέδωσαν ανακοίνωση υποστηρίζοντας ότι η εκπομπή ακτινοβολίας UV από τους CFL κυμαίνεται σε ασφαλή επίπεδα.

Η κυρία Σκούταρη, από την πλευρά της, επισημαίνει ένα άλλο πρόβλημα των CFL και γενικότερα των λαμπτήρων φθορισμού: το γεγονός ότι δεν εκπέμπουν φως συνεχούς ροής αλλά παλμικό (γνωστό ως «flickering»). «Αυτό» εξηγεί «δεν γίνεται αντιληπτό από το ανθρώπινο μάτι, γίνεται όμως αντιληπτό από τον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα να δημιουργεί συχνά πονοκεφάλους, ημικρανίες, νύστα και μείωση της ικανότητας συγκέντρωσης».  Τέλος, προσθέτει, η ακτινοβολία αυτού του είδους έχει κατηγορηθεί ότι επηρεάζει τα επίπεδα μελατονίνης του οργανισμού προκαλώντας διαταραχές στο βιολογικό μας ρολόι.«Η διαταραχή των επιπέδων της μελατονίνης έχει συνδεθεί από μελέτες με τον κίνδυνο εμφάνισης κατάθλιψης ή και καρκίνου» καταλήγει.

Οι λαμπτήρες αλογόνου, οι οποίοι περιέχουν το αδρανές αέριο αλογόνο και ατμούς ιωδίου και βρωμίου, είναι ουσιαστικά λαμπτήρες πυρακτώσεως και προσφέρουν φως συνεχούς ροής. Οι «παραδοσιακοί» λαμπτήρες πυρακτώσεως, αν και αποσύρονται από την κυκλοφορία ως μη φιλικοί προς το περιβάλλον, αποδεικνύονται τελικά οι πιο φιλικοί για την υγεία μας γιατί προσφέρουν μέχρι στιγμής το πιο «κοντινό» στο φυσικό φως. Στην περίπτωση των «ενισχυμένων» λαμπτήρων αλογόνου όμως υπάρχουν κάποιοι κίνδυνοι εξαιτίας της υπεριώδους ακτινοβολίας που μπορεί να εκπέμπουν. «Θα πρέπει να έχουν στο περίβλημά τους ειδικά φίλτρα γιατί αλλιώς εκπέμπουν σημαντικές ποσότητες UVA και UVB, ακόμη και UVC» λέει η κυρία Σκούταρη. «Η υπεριώδης ακτινοβολία μπορεί να δημιουργήσει φωτοκερατίτιδα, θολερότητα στον κερατοειδή, καθώς και επιτάχυνση της σκλήρυνσης του φακού.

Όλα αυτά ακούγονται μάλλον ανησυχητικά, το ελπιδοφόρο όμως είναι ότι τόσο οι επιστήμονες όσο και οι κατασκευαστές εργάζονται σκληρά όχι μόνο για να βελτιώσουν την ποιότητα του φωτός των «νέων», υποχρεωτικών πλέον λαμπτήρων αλλά και για να εντοπίσουν και να διορθώσουν τις όποιες επιβαρυντικές συνέπειές τους. Εν τω μεταξύ, εμείς τι μπορούμε να κάνουμε για να προστατευθούμε; «Εφόσον δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στους λαμπτήρες πυρακτώσεως, καλό είναι τουλάχιστον να υιοθετήσουμε ορισμένες καλές συνήθειες» απαντά η οπτομέτρης. «Να φοράμε πάντα γυαλιά με ειδικά φίλτρα στον υπολογιστή ή στην ταμπλέτα, να στεκόμαστε σε μια απόσταση ασφαλείας - περίπου 70 εκατοστά από την οθόνη - και να προσέχουμε να μην ανακλώνται στην οθόνη φώτα από το περιβάλλον. Επίσης να προσέχουμε οι λαμπτήρες αλογόνου να έχουν τα ειδικά φίλτρα προστασίας από την υπεριώδη ακτινοβολία και να μη διαβάζουμε απευθείας κάτω από το φως της λάμπας γιατί δεχόμαστε περισσότερη ακτινοβολία καθώς το φως ανακλάται στις σελίδες του βιβλίου. Είναι καλύτερο να προτιμούμε τον κρυφό φωτισμό, γιατί έτσι η ακτινοβολία είναι διάχυτη και δεν έρχεται απευθείας στα μάτια μας».

Επιστήμονας ανακάλυψε νέα στοιβάδα στον κερατοειδή.

Νέο τμήμα του ανθρώπινου σώματος που οι ερευνητές δεν είχαν παρατηρήσει μέχρι σήμερα, εντόπισε ο Ινδικής καταγωγής Βρετανός καθηγητής Harminder Dua.

Ο Harminder, είναι καθηγητής οφθαλμολογίας και οπτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Nottingham, και εντόπισε το νέο μέλος στον κερατοειδή του ματιού, με μέγεθος μόλις 15 μικρόμετρα και το ονόμασε Dua Layer.

Ιστολογικώς, το Dua Layer είναι μια από τις έξι γνωστές πλέον στοιβάδες του κερατοειδούς. 

«Πρόκειται για μια τεράστια ανακάλυψη που σημαίνει ότι όλα τα εγχειρίδια οφθαλμολογίας θα πρέπει να ξαναγραφτούν» δηλώνει ο  Ινδικής καταγωγής Βρετανός καθηγητής.

Η ανακάλυψη του Dua Layer αναμένεται να βοηθήσει στην καλύτερη διάγνωση και θεραπεία παθήσεων του κερατοειδούς και να συμβάλει σε καλύτερες μεταμοσχεύσεις.

Έλληνας οφθαλμίατρος με μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων έδωσε φως σε τυφλό! (video)

Έλληνας ξαναβρήκε το φως του μετά από μεταμόσχευση οφθαλμικών βλαστικών κυττάρων, τα οποία του χάρισε η αδελφή του. Η πρωτοποριακή μεταμόσχευση οφθαλμικών βλαστικών κυττάρων πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα πριν από έξι μήνες από Έλληνα διαπρεπή χειρουργό οφθαλμίατρο και παρουσιάστηκε στο 46ο Πανελλήνιο Οφθαλμολογικό Συνέδριο, που πραγματοποιείται στην Πύλο Μεσσηνίας στο ξενοδοχείο Costa Navarino .

«Ο ασθενής είχε επανειλημμένως χειρουργηθεί για πτερύγιο στον δεξιό του οφθαλμό, αλλά κάθε φορά η νόσος υποτροπίαζε με αποτέλεσμα ολόκληρη η πρόσθια επιφάνεια του κερατοειδούς να είναι καλυμμένη από ουλώδη ιστό και να μη βλέπει καθόλου», τονίζει ο χειρούργος οφθαλμίατρος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Αθήνας Ιωάννης Μάλλιας, που πραγματοποίησε την πρωτοποριακή μεταμόσχευση.

---

Σύμφωνα με τον Δρ Μάλλια, που έχει εξειδικευτεί στις μεταμοσχεύσεις του κερατοειδούς και βλαστικών κυττάρων στο Πανεπιστήμιο Columbia των ΗΠΑ, ο 57χρονος ασθενής είχε σχεδόν τυφλωθεί αφού και το άλλο μάτι του είχε καθολική βλάβη.

« Η μόνη λύση, συμπλήρωσε, για να ξαναβρεί το φως του ήταν να γίνει μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων. Δυστυχώς όμως δεν μπορούσαν να ληφθούν κύτταρα από το άλλο μάτι του γιατί αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα. Η δυσμενής αυτή κατάσταση μας οδήγησε να αναζητήσουμε πιθανό ιστoσυμβατό δότη μεταξύ των συγγενών του».

Μετά τις απαραίτητες εξετάσεις ιστοσυμβατότητας ανάμεσα στους συγγενείς πρώτου βαθμού, η μόνη που ήταν ιστοσυμβατή με τον 57χρονο ήταν η αδελφή του, η οποία δέχτηκε να δώσει βλαστικά οφθαλμικά κύτταρα.

Η πρωτοποριακή μεταμόσχευση, όπως εξήγησε ο Δρ Μάλλιας, πραγματοποιήθηκε σε δύο στάδια, τα οποία έγιναν την ίδια ημέρα.

Στο πρώτο στάδιο, το οποίο διήρκεσε 45 λεπτά, έγινε η λήψη των βλαστοκυττάρων από την αδελφή του ασθενούς, μετά από τοπική αναισθησία. 

Στο δεύτερο στάδιο, το οποίο διήρκεσε τρείς ώρες, έγινε τοποθέτηση των βλαστοκυττάρων στον ασθενή, αφού πρώτα προηγήθηκε επιμελής καθαρισμός του ουλώδους ιστού του πάσχοντος οφθαλμού.

Για την πρόληψη της απόρριψης του μοσχεύματος ο Δρ Μάλλιας χορήγησε στον ασθενή ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, αφού υπήρχε κίνδυνος απόρριψης λόγω της αντιγονικότητας των μοσχευμάτων.
Ο ασθενής χειρουργήθηκε το πρωί και πήρε εξιτήριο το βράδυ της ίδιας ημέρας. Μετά την έξοδο του από το νοσοκομείο ήταν περιπατητικός (όχι κλινήρης) από την πρώτη μέρα.

Το χειρουργημένο μάτι του παρέμεινε κλειστό με οφθαλμικούς επιδέσμους για μια εβδομάδα. Ο ασθενής άνοιγε τον οφθαλμικό επίδεσμο μόνο για να βάλει τα κολλύρια (αντιβιοτικά και κορτιζόνη) και κατόπιν ξαναέκλεινε τον επίδεσμο.
Μια εβδομάδα μετά την επέμβαση, μετά από εξέταση, διαπιστώθηκε ότι τα μοσχεύματα των βλαστοκυττάρων  είχαν γίνει αποδεκτά από το μάτι του 57χρονου.

Η όραση του ασθενούς βελτιώθηκε από την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα και η βελτίωση συνεχίστηκε για τον πρώτο μήνα. Είκοσι ημέρες μετά την επέμβαση ο ασθενής επέστρεψε στις καθημερινές του δραστηριότητες.
Η αποκατάσταση της οφθαλμικής επιφάνειας του οφθαλμού με χειρουργική επέμβαση καθαρισμού του κερατοειδούς και μεταμόσχευσης βλαστικών κυττάρων του ΣΚΟ είχε εντυπωσιακά αποτελέσματα, αφού η όραση του ασθενούς έχει αποκατασταθεί πλήρως.

«Η δωρεά των βλαστικών κυττάρων από την αδελφή του 57χρονου δείχνει πόσο σημαντικό είναι για όλους μας να κατανοήσουμε τη μεγάλη σημασία που έχει η δωρεά ιστών και οργάνων για να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής των συνανθρώπων μας» συμπλήρωσε ο Δρ. Μάλλιας και κατέληξε
«Για να μην τυφλώνονται κάθε χρόνο εκατοντάδες συμπατριώτες μας άμεσα θα πρέπει να δημιουργηθεί ολοκληρωμένη τράπεζα οφθαλμικών μοσχευμάτων, για την κάλυψη των αναγκών της χώρας και να σταματήσει η εισαγωγή μοσχευμάτων».

Σύμφωνα με τους επιστήμονες σε μεταμόσχευση βλαστικών οφθαλμικών κυττάρων πρέπει να υποβάλλονται ασθενείς που πάσχουν από:
- Αμφοτερόπλευρο χημικό έγκαυμα των οφθαλμών,

- Πλήρη έλλειψη βλαστοκυττάρων της οφθαλμικής επιφάνειας, λόγω επανειλημμένων χειρουργικών επεμβάσεων.

-Την κληρονομική νόσο ανιριδία

Αξίζει να σημειωθεί ότι παρόμοιες επεμβάσεις πραγματοποιούνται περίπου 1.000 κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο, κυρίως στο Cincinnati των ΗΠΑ και στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Στη χώρα μας υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο εμφανίζονται περίπου 1.000 νέα περιστατικά με σοβαρή βλάβη του κερατοειδούς χιτώνα, τα οποία για να αντιμετωπιστούν χρειάζονται είτε μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων της οφθαλμικής επιφάνειας, είτε επέμβαση μεταμόσχευσης του κερατοειδούς χιτώνα.
Όταν οι ασθενείς δεν υποβάλλονται σε μεταμόσχευση μοιραία οδηγούνται στην τύφλωση.

Για τη λήψη συμπαγών οργάνων χρειάζεται ο δότης να είναι εγκεφαλικά νεκρός. Η λήψη των οφθαλμικών μοσχευμάτων μπορεί να γίνει όχι μόνο σε εγκεφαλικά νεκρούς αλλά και σε ανθρώπους που πεθαίνουν από φυσιολογικό θάνατο μέχρι έξι ώρες μετά  τον θάνατο τους!!! 

Πηγή κειμένου: Ε.Ρ.Τ. | Πηγή video: Ιωάννης Μάλλιας (youtube)