Γενετική τροποποίηση χαρίζει στα ποντίκια τριχρωματική όραση.

Ένα ποντίκι πίνει μια σταγόνα γάλα σόγιας ως ανταμοιβή για τον ορθό προσδιορισμό ποιας από τις τρεις φωτεινές διαφάνειες διαφέρει από τις άλλες δύο.

Η εισαγωγή ενός επιπλέον γονιδίου στο DNA των ποντικών επέτρεψε στα ζώα να απολαύσουν τα χρώματα του ουράνιου τόξου όπως τα βλέπει ένας άνθρωπος, αντί να περιορίζονται σε μουντές διαβαθμίσεις του κίτρινου, του μπλε και του γκρι.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στη Σάντα Κρουζ εισήγαγαν στα ποντίκια το γονίδιο μιας χρωστικής του ανθρώπινου ματιού που αναγνωρίζει αποχρώσεις του κόκκινου.

Η έρευνα, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Science, δείχνει ότι ο εγκέφαλος των θηλαστικών είναι εξαιρετικά ευέλικτος και μπορεί να ερμηνεύει και να αξιοποιεί νέα είδη πληροφοριών -τα πειραματόζωα μπορούσαν να δουν περισσότερα χρώματα παρόλο που το νευρικό τους σύστημα δεν είναι εξελικτικά προσαρμοσμένο στην πλήρως έγχρωμη όραση.

Το μάτι του ποντικού αναγνωρίζει μόνο δύο βασικά χρώματα, ενώ το ανθρώπινο μάτι τρία.

Η όραση του ανθρώπου και ορισμένων άλλων πρωτευόντων θηλαστικών είναι τριχρωματική. Στο μάτι υπάρχουν τρεις διαφορετικοί φωτοϋποδοχείς που αναγνωρίζουν το μπλε, το κόκκινο και το πράσινο, βασικά χρώματα που συνδυάζονται από τον εγκέφαλο για να γίνουν αντιληπτές και οι υπόλοιπες αποχρώσεις.

Τα ποντίκια, όπως και τα περισσότερα άλλα θηλαστικά, διαθέτουν διχρωματική όραση, καθώς τους λείπει ο φωτοϋποδοχέας του κόκκινου.

Οι ερευνητές εισήγαγαν στο γονιδίωμα θηλυκών ποντικών το ανθρώπινο γονίδιο της επιπλέον φωτοχρωστικής. Δεν ήταν όμως βέβαιοι ότι ο εγκέφαλος των πειραματόζωων, μαθημένος στη διχρωματική όραση, θα μπορούσε να δει περισσότερα χρώματα.

Τελικά αποδείχθηκε ότι μπορεί, καθώς τα ποντίκια μπορούσαν να ξεχωρίσουν τρεις μοχλούς με ελαφρώς διαφορετικό κοκκινωπό χρώμα και να πατήσουν αυτόν που θα τους προσέφερε λίγη τροφή ως επιβράβευση.

Το πείραμα, αναφέρουν οι ερευνητές, ουσιαστικά μιμείται το εξελικτικό συμβάν που χάρισε σε ορισμένα πρωτεύοντα την τριχρωματική τους όραση.

Το γονίδιο του ενός από τους δύο φωτοϋποδοχείς των ποντικών βρίσκεται στο φυλετικό χρωμόσωμα Χ, ενώ το άλλο βρίσκεται σε διαφορετικό (αυτοσωμικό) χρωμόσωμα. Ο άνθρωπος έχει ένα επιπλέον γονίδιο στο Χ, το οποίο πιστεύεται ότι είναι παραλλαγμένο αντίγραφο του πρώτου γονιδίου, και προήλθε από τυχαίες (;) μεταλλάξεις πριν από εκατομμύρια χρόνια.

Η νέα μελέτη επιβεβαιώνει ότι οι μεταλλάξεις αυτές ήταν από μόνες τους αρκετές για την εμφάνιση της τριχρωματικής όρασης, χωρίς να απαιτούνται και προσαρμογές του νευρικού συστήματος".

Πηγή: www.in.gr

Test οφθαλμοκίνησης για τη δυσλεξία και τη διάσπαση προσοχής! (videos)

Η οφθαλμοκίνηση και η ανάγνωση αναπτύσσονται παράλληλα, ενώ η οφθαλμοκίνηση αποτελεί την πλέον ενδεδειγμένη μέθοδο μελέτης των συστατικών της ανάγνωσης, ιδιαιτέρως διότι κατά τη διάρκειά της ο έλεγχος της οφθαλμοκίνησης γίνεται ασυνείδητα. Μάλιστα τα αποτελέσματα πρόσφατης μελέτης έδειξαν ότι η οφθαλμοκίνηση αντανακλά την αναγνωστική ικανότητα των ελληνόπουλων 1-3ης τάξης με απόλυτη ακρίβεια, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αντικειμενικό τεστ της ανάγνωσης (Teflioudi & Pavlidis, 2004). Η οφθαλμοκίνηση αντικατοπτρίζει τον τρόπο λειτουργίας ή δυσλειτουργίας του εγκεφάλου και δεν έχει σχέση με την ποιότητα της όρασης.

Γι΄ αυτό σχεδόν όλα τα νευρολογικά προβλήματα σε όλες τις εκφράσεις τους (π.χ. Πολλαπλή Σκλήρυνση, Μυασθένεια, Σχιζοφρένεια, Πάρκινσον, κλπ) αντανακλώνται από τα πρώιμα στάδιά τους στην οφθαλμοκίνηση. Επειδή η δυσλεξία αλλά και η διάσπαση προσοχής έχουν νευρολογική βάση, γι΄ αυτό επίσης αντανακλώνται στην οφθαλμοκίνηση. Η διάγνωση και ο βαθμός του προβλήματος της δυσλεξίας και της διάσπασης προσοχής επιτυγχάνονται με μοναδική ακρίβεια με το βιολογικό τεστ οφθαλμοκίνησης (γνωστό ως τεστ Παυλίδη), το οποίο διαγιγνώσκει αντικειμενικά και με εξαιρετικά μεγάλη ακρίβεια τη δυσλεξία, τη διάσπαση προσοχής και την παρορμητικότητα (= ανυπομονησία) και μάλιστα από την προσχολική ηλικία (Jost, 1997; Samaras & Pavlidis, 2004, 2005). Είναι τεστ ταχύτατο, ακριβές, ασφαλές και απλό, αφού το μόνο που κάνει ο εξεταζόμενος είναι σιωπηλά να παρακολουθεί ένα φωτεινό ερεθισμό στην οθόνη του Η/Υ. Η παρουσίαση των ερεθισμών, η καταγραφή και η ανάλυση γίνονται αυτομάτως από το σύστημα που ανέπτυξε ο συγγραφέας.

Το τεστ οφθαλμοκίνησης, είναι αναγνωρισμένο με διεθνή διπλώματα ευρεσιτεχνίας (ΗΠΑ, Γαλλία, Αγγλία, Καναδάς, κλπ). Ίσως είναι αξιομνημόνευτο ότι η πλήρως αυτοματοποιημένη εφεύρεση του καθηγητή Παυλίδη (οφθαλμοκίνησης) είναι τόσο προηγμένη, ώστε αγοράστηκε από διεθνώς γνωστά πανεπιστήμια, π.χ. Harvard, Boston, Φιλανδίας, Δανίας, Penn State, Columbia, κλπ.

Η πρόγνωση είναι ο στόχος. Η δυσλεξία και η διάσπαση προσοχής συνήθως έχουν γενετική αιτία και επομένως υπάρχουν από τη γέννα. Άρα, η πρόγνωση στην προσχολική ηλικία είναι δυνατή μέσω βιολογικών τεστ που δεν βασίζονται στην ανάγνωση και στην ορθογραφία, π.χ. με το αντικειμενικό-βιολογικό μας Τεστ Παυλίδη (οφθαλμοκίνησης), που αποδείχτηκε εξαιρετικά ακριβές τόσο για την αντικειμενική πρόγνωση της δυσλεξίας (Jost, 1997) όσο και της διάσπασης προσοχής (Samaras & Pavlidis, 2004, 2005). Δεν υπάρχει ανώτατο όριο ηλικίας για την διάγνωση ή την αντιμετώπιση-θεραπεία, αλλά το χθες είναι προτιμότερο από το σήμερα και το σήμερα από το αύριο.

Όπως είναι γνωστό, διεθνώς η διάγνωση της διάσπασης προσοχής γίνεται με ερωτηματολόγια που συμπληρώνουν γονείς ή εκπαιδευτικοί και με την κλινική αξιολόγηση του ειδικού, άρα είναι καθαρά υποκειμενική, αφού βασίζεται ουσιαστικά στην αξιολόγηση του γονιού. Είναι δε ιδιαιτέρως δύσκολη στην προσχολική ηλικία, επειδή δεν υπάρχουν αξιόπιστες φόρμες και συμπτωματολογία.

Η ανάγκη για αντικειμενική-βιολογική διάγνωση είναι προφανής. Γι’ αυτό ίσως αξίζει να γίνει ειδική αναφορά στην έρευνα που πρόσφατα πραγματοποιήθηκε (σε 32 παιδιά προσχολικής ηλικίας, 4-6 ετών) με τον μεταπτυχιακό φοιτητή  Π. Σαμαρά του κύριου Παυλίδη, σε συνεργασία με πανεπιστήμιο του Λονδίνου (Samaras, 2004; Samaras & Pavlidis, 2004, 2005), χρησιμοποιώντας το Pavlidis Test (οφθαλμοκίνησης). Στην έρευνα αυτή διερευνήθηκαν αν με το βιολογικό Τεστ Παυλίδη (οφθαλμοκίνησης) μπορεί να διαγνωσθεί αντικειμενικά σε παιδιά προσχολικής ηλικίας η διάσπαση προσοχής και η παρορμητικότητά τους. Η αρχική διάγνωσή τους πραγματοποιήθηκαν με το ερωτηματολόγιό μας και με το διεθνώς κλασσικό DSM-IV. Η οφθαλμοκίνηση μετρήθηκε με το πλήρως αυτοματοποιημένο σύστημα καταγραφής και ανάλυσης, που ο συγγραφέας ανέπτυξε. Μελετήθηκαν τέσσερα υποτέστ του τεστ μας διάρκειας 30 δευτερολέπτων το καθένα. Η ακρίβεια του τεστ της οφθαλμοκίνησης ήταν εξαιρετικά υψηλή (93.1%), σε σχέση με την κατηγοριοποίηση που βασίστηκε στο DSM-IV. Δηλαδή, το Τεστ Παυλίδη (οφθαλμοκίνησης) είναι το μοναδικό διεθνώς αντικειμενικό τεστ που διαγιγνώσκει με ακρίβεια (93.1%) και βιολογικά τη διάσπαση της προσοχής και την παρορμητικότητα από την προσχολική ηλικία (Παυλίδης & Σαμαράς, 2004, 2005). Γι’ αυτό και έχει πρόσφατα προκαλέσει το ενδιαφέρον τόσο στους διεθνείς επιστημονικούς κύκλους όσο και στα ΜΜΕ, π.χ. BBC.

Είναι βεβαίως κοινά παραδεκτό ότι η ακριβής πρόγνωση-διάγνωση, η κατανόηση και η αποδοχή της κατάστασης αποτελούν τους θεμέλιους λίθους της αποτελεσματικής εξατομικευμένης αντιμετώπισης.

5th World Congress on Dyslexia (23 - 27 August 2004 - Thessaloniki)

Chairman, Congress Committee

Prof. George Th. Pavlidis

Ακολουθούν videos με συνέντευξη του κύριου Παυλίδη. Μιλά για τη δυσλεξία, τη διάσπαση προσοχής και βέβαια για το test οφθαλμοκίνησης ή όπως είναι ευρύτερα γνωστό Pavlidis Method - Test.